مقدمه
اگر به طراحی سایت علاقه دارید یا در حال یادگیری مبانی توسعه وب هستید، آشنایی با انواع فریمورک در سطوح ابتدایی و پیشرفته، یکی از الزامات مسیر شما محسوب می‌شود. انگولار یکی از فریمورک‌های پرکاربرد و مهم است که در ادامه با آن آشنا می‌شویم. با تکیه بر انواع فناوری‌های قدرتمند مانند Angular میلیون‌ها کاربر از آسانی و قابلیت اطمینان برنامه‌های وب و موبایل برای تقریبا همه جنبه‌های زندگی خود بهره می‌برند. این جنبه‌ها می‌توانند شامل رسانه‌های اجتماعی، مراقبت‌های بهداشتی، تجارت الکترونیک، بانکداری اینترنتی و فعالیت آنلاین در هر زمینه‌ای باشد. انگولار به برنامه نویسان مختلف کمک می‌کند تا برنامه‌های وب قوی و کاربرپسند همراه با رابط‌های یکپارچه ایجاد نمایند که قابلیت به وجود آوردن تجربه کاربری بهینه را فراهم می‌کند.
انگولار چیست و ساختار آن چگونه است؟
Angular یک نوع فریمورک قوی و منبع آزاد زبان برنامه نویسی جاوا اسکریپت است که توسط شرکت گوگل طراحی و با استفاده از تایپ اسکریپت (TypeScript) نوشته شده است. انگولار در درجه اول برای توسعه برنامه‌های کاربردی تک‌صفحه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد و ساختاری عالی برای برنامه نویسان فراهم می‌کند تا با آن کار کنند. این فریمورک به کاربران اجازه می‌دهد تا برنامه‌های پیچیده و بزرگی را ایجاد کنند که مدیریت و نگه‌داری آن‌ها آسان باشد. Angular نوعی پلتفرم MVC یا (مدل – نما – کنترلر) پیشرفته نیز محسوب می‌شود که جهت ساخت اپلیکیشن‌های وب تک‌صفحه‌ای (SPA) در سطح سازمانی طراحی شده است. انگولار مبتنی بر مجموعه‌ای از کتابخانه‌های تایپ اسکریپت می‌باشد که قادر هستند در توسعه هر اپلیکیشنی کمک‌کننده باشند. علاوه بر این، Angular توسعه‌دهندگان را ملزم به پایبند بودن به سبک و قوانین خاصی در هنگام ساخت برنامه‌های مختلف می‌کند. در نتیجه، یادگیری و استفاده از این فریمورک و اجزای جداگانه آن برای بهره‌وری حداکثری در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد. انگولار نوعی فرایند اتصال دوطرفه داده و مدل شی سند واقعی (DOM) را جهت کمک به توسعه‌دهندگان در ساخت برتامه‌های کاربردی فراهم می‌کند. اجزای مختلف آن عبارتند از:
- ماژول:
ماژول یا AppModule نوعی برنامه انگولار و مسئول Bootstrap برنامه‌هاست که در ریشه قرار دارد و برنامه را راه‌اندازی می‌کند.
- کامپوننت:
هر عنصر برنامه، کلاسی ایجاد می‌کند که دارای کد و داده‌های مورد نیاز برای عملکرد برنامه است. در کل، قسمتی از رابط کاربری توسط کامپوننت تعیین می‌گردد.
- قالب:
قالب‌های انگولار (Angular Templates) از ترکیبی از HTML و Angular Markup استفاده می‌کنند که قابلیت تغییر اجزای HTML را قبل از رندر کردن آن‌ها فراهم می‌کند. دو روش برای اتصال داده‌ها در همین جهت، اتصال رویداد (Event Binding) و اتصال ویژگی (Property Binding) هستند.
- ابرداده:
انگولار از ابرداده (Metadata) برای تعیین روش مدیریت یا پردازش کلاس خاصی استفاده می‌کند که با Decorating the Class انجام می‌شود تا رفتار مطلوب و قابل اجرا، مشخص شود.
- سرویس:
ایجاد کلاس سرویس جهت اشتراک‌گذاری اطلاعات یا اعمال منطق برنامه بین اجزای سازنده لازم و روشی عالی برای سازماندهی کدهاست. کلاس باید همواره با دکوراتور Injectible نوشته شود تا سرویس بودن آن مشخص شود و دسترسی به اطلاعات آسان گردد.
اهمیت استفاده از فریمورک انگولار
فریمورک یا چهارچوب توسعه نرم‌افزار، نوعی ابزار ضروری برای برنامه نویسان وب است که به آن‌ها برای ساختن برنامه‌های سریع‌تر، کارآمدتر و با عملکرد بهتر کمک می‌کند. فریمورک از ساختار استانداردی برخوردار است و توسعه‌دهندگان دیگر مجبود نیستند هر پروژه را از ابتدا کدنویسی کنند؛ بنابراین در زمان و هزینه آن‌ها صرفه‌جویی خواهد شد. با پیشرفت توسعه وب، نیاز به فریمورک‌ها و کتابخانه‌های متناسب با ایجاد صفحات وب مدرن و تعاملی افزایش داشته است. Angular یکی از آن‌هاست که به طور خاص برای ارائه ماژولار بودن، آزمایش‌پذیری و بهره‌وری لازم در هنگام ایجاد برنامه‌های کاربردی تک‌صفحه‌ای طراحی شده است. انگولار ابزاری قدرتمند است و مشکلات توسعه‌دهندگانی که در ساخت برنامه‌ها مطلقا به جاوا اسکریپت تکیه می‌کنند را حل خواهد کرد. انگولار با Syntax آسان و پشتیبانی گسترده، به توسعه‌دهندگان امکان ساختن برنامه‌های کاربردی پیشرفته را می‌دهد.
مزایا و معایب فریمورک انگولار
مهم‌ترین مزایای انگولار عبارتند از:
- مولفه‌های تعریف‌شده توسط کاربر:
توسعه‌دهندگان با Angular می‌توانند مولفه‌های سفارشی بسازند که هم عملکرد و هم منطق رندر را در یک قالب قابل استفاده مجدد، داشته باشند. علاوه بر این، این مولفه‌ها به خوبی با مولفه‌های وب کار خواهند کرد.
- اتصال داده دوطرفه:
انگولار قابلیت انتقال آسان اطلاعات را از کدهای زبان جاوا اسکریپت برای مشاهده و پاسخ به رویدادهای کابر بدون نیاز به کدنویسی دستی، فراهم خواهد کرد.
- تزریق وابستگی:
تزریق وابستگی در انگولار، ایجاد سرویس‌های ماژولار را آسان می‌کند که می‌توانند در هر جا که نیاز باشد، به برنامه اضافه شوند. این امر، امکان آزمایش‌پذیری و قابلیت استفاده مجدد را افزایش خواهد داد.
- امکان تست:
Angular در اصل یک ابزار آزمایش‌محور است و توانایی ارزیابی تمام عناصر برنامه را در هر زمان، فراهم می‌کند.
- جامعیت:
انگولار یک چهارچوب کامل است و همراه با راه حل‌های داخلی برای مدیریت ارتباط سرور، مسیریابی و موارد دیگر ارائه می‌شود.
- سازگاری با مرورگر:
فریمورک انگولار مستقل از پلتفرم می‌باشد و در چندین مرورگر و سیستم عامل از جمله گوگل کروم، مک او اس، ویندوز، فایرفاکس و لینوکس کار می‌کند و کاملا از آن‌ها پشتیبانی به عمل می‌آورد.
از محدودیت‌های این فریمورک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- منحنی یادگیری با شیب تند:
درک اصول، دستورالعمل‌ها، ماژول‌ها، دکوراتورها، کامپوننت‌ها، سرویس‌ها، تزریق وابستگی، لوله‌ها و انواع قالب‌ها و اجزای انگولار و همچنین مسائلی مثل تشخیص تغییر، کمپایل AoT و Rx.js ممکن است برای مبتدیان یادگیری آن دشوار باشد.
- قابلیت‌های محدود در سئو:
انگولار خصوصیات سئو محدودی دارد و دسترسی خوبی به ربات‌های موتور جستجو ارائه نخواهد کرد.
- مشکلات مهاجرت کد:
به علت دشواری تطبیق کدهای موجود با معماری زاویه‌ای، شرکت‌ها اغلب در استفاده از انگولار تردید می‌کنند. در ضمن، نسخه‌های جدید این فریمورک همیشه با نسخه‌های قبلی آن سازگار نخواهند بود و ارتقای آن ممکن است با چالش‌هایی همراه باشد.
سخن پایانی
Angular یک فریمورک کارآمد مربوط به زبان جاوا اسکریپت است که با استفاده از آن می‌توان برنامه‌های بزرگ و کاربردی را در کمترین زمان، به آسان‌ترین روش ممکن و با کمترین پیچیدگی ساخت. این فریمورک، مزایای مهم و زیادی دارد که استفاده آن توسط توسعه‌دهندگان وب را امری ضروری می‌سازد. برای کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید به وب‌سایت شرکت برنامه نویسی وب نگاه مراجعه کنید.
